این فیلم تازهترین کار سینمایی فریال بهزاد پس از حدود ده سال دوری از فعالیتهای سینمایی است که کل صحنههای آن در شهر قدیمی اصفهان توسط غلامرضا آزادی فیلمبرداری شده است. حامد کمیلی بازیگر جوان سینما و تلویزیون در«پرستوهای عاشق» نقش جوانی خیالپرداز و عاشق به نام منصور را بازی میکند که طرفدار کارهای عجیب و غریب است. او با ماجراهای عجیبی روبهرو میشود، اما به گفته فریال بهزاد، عاقبت به خیر میشود و میفهمد که فقط با خیالپردازی نمیتوان زندگی کرد و برای یک زندگی درست و مقبول، باید به واقعیتها هم توجه داشت.
این فیلمساز درباره انتخاب یک قصه کمدی و رمانتیک برای کار تازهاش به دوچرخه میگوید: «خودم یکی از طرفداران این نوع (ژانر) سینمایی هستم. در این ژانر هم احساسات وجود دارد و هم روابط انسانها بررسی می شود. اگر قرار باشد خودم فیلمی را برای تماشا کردن انتخاب کنم، ترجیح میدهم یک کار کمدی رمانتیک باشد. این جور فیلمها در عین حال، حرفی هم برای گفتن دارند. همیشه دوست داشتم روی پرده سینما یک داستان لطیف را به تصویر بکشم که درباره ارتباط بین آدمهاست. این جور قصهها به روحیه جوانان- که مخاطب اصلی فیلم من هم هستند- نزدیکتر است. البته قصه «پرستوهای عاشق» به روانشناسی جوانهای امروزی هم میپردازد. »
نقش این شخصیتها را در فیلم بازیگرانی مثل آنا نعمتی، نیوشا ضیغمی، یوسف تیموری، مرتضی حسینی، مژگان مظفری و افسانه صالحی بازی کردهاند.«پرستوهای عاشق» جزو معدود پروژههای سینمای ایران است که تمام صحنههای آن در جایی خارج از تهران فیلمبرداری شده است. بهزاد در باره انتخاب اصفهان به عنوان محل فیلمبرداری (لوکیشن) کار تازهاش، چنین توضیح میدهد: «اصفهان شهری تاریخی است که از لحاظ بصری جذابیتهای خیلی زیادی دارد. همین نکته آن را به یک شهر خاص تبدیل میکند. قصه «پرستوهای عاشق» به شکلی است که مکانهای تاریخی نقش مهمی در آن دارند. به همین دلیل احساس کردم اصفهان میتواند بهترین لوکیشن برای این فیلم باشد. جذابیتهای شهر باعث شد تا در طول فیلمبرداری نماهای بلند (لانگ شات) زیادی بگیریم تا این زیباییها روی پرده سینما بهتر دیده شود.»
بهزاد که کار فیلمسازی را از دهه 1370 با فیلمهای خاص کودکان و نوجوانان همچون «کاکلی» و «مرد نامرئی» شروع کرده ، درباره فاصلهگیریاش از این سینما میگوید: «هنوز هم سینمای کودک و نوجوان را دوست دارم و دلم میخواهد یک فیلم خوب برای بچهها بسازم، ولی این روزها کسی این سینما را جدی نمیگیرد و روی فیلمهای کودک و نوجوان سرمایهگذاری نمیشود. بچهها بسیار باهوش و دقیق هستند و دوست دارند که فیلمهای خوب برایشان ساخته شود.
اگر بخواهم یک فیلم معمولی و دمدستی برایشان بسازم، در واقع نمیتوانم آنها را جذب کارم کنم. به اعتقاد من، سینمای کودک و نوجوان یک سینمای جدی است. از طرف دیگر من عاشق تخیل در این سینما هستم و ساخت فیلمهای تخیلی نیازمند امکانات، فناوری و سرمایه بالاست. سینمای ما بضاعت تولید این گونه فیلمها را ندارد و من نمیتوانم آنچه را که دوست دارم بسازم. امیدوارم روزی برسد که بتوانم فیلمی را برای بچهها کارگردانی کنم که هم مرا راضی کند و هم مورد پسند کامل آنها باشد.»